مجبور  جو  ہاں  مجبوریاں   دے  اِظہار کریندی  رہیاں
کیں  سنگدل  پیار  دے  قاتل  تے  اعتبار کریندی  رہیاں
جس خان  دی  خاطر خوشیاں  توں  انکار کریندی رہیاں
او خان بیوسؔ کوں چھوڑ گیا اِے جنہوں پیار کریندی رہیاں

آ گل لگ مِل لُوں آخری وار وَت  رَب  جانے  مِلسوں نہ مِلسوں
اُو  کملی  دَا  سانول  یار  وَت  رَب  جانے  مِلسوں  نہ مِلسوں

کل  پردیس   سجن  ٹرویناں  میں  کلیاں  ہجراں  کوں  سہنا
باہجھ سجن جیون دُشوار وَت  رَب  جانے  مِلسوں  نہ مِلسوں

ڈھول مسافر رَب  دِے  حوالے  رہی  نہ اَپنی سُررَت سنبھال اے
رُسیا   میتھوں  ہار سنگھار وَت رَب  جانے  مِلسوں  نہ مِلسوں

اے ساون بِن ڈھول دے لنگسی یاد  سجن دی پل پل ڈنگ سی
یاد آسن سجناں دِے پیار وَت  رَب  جانے  مِلسوں  نہ  مِلسوں

کیتیاں چن  ماہی  بہوں  بلیاں  دِیسی  کون  میکوں  ترسلیاں
کوئی دَردَی نہ کوئی غم خار  وَت رَب جانے مِلسوں نہ مِلسوں

آ گل لگ مِل لُوں آخری  وار وَت رَب جانے مِلسوں نہ مِلسوں
اُو کملی دَا سانول  یار  وَت  رَب  جانے  مِلسوں  نہ  مِلسوں