وچ    دستور     زمانے    دے    مسکین    تے     جُرم    روا    نہیں 
میڈا  کون  بیٹھا  اے  وچ  دُنیا  دے  میرے  ہتھ  توں  لڑ  چھڑوا  نہیں 
نہ  رول  میکوں  بے  درد  ماہی  او  میں  تے  پل  پل  منت  کرا   نہیں 
اقبالؔ  دے   سنگ   تو   نہ    بولی   پر   دور   اکھیاں   تو  جا  نہیں
 
ساری  رات  رُننی  آں  میں  پل سُکھ نہیں  پایا
سچی  دس  وے  ڈھولا  کل  کیوں  نہیں  آیا

دَردَاں    دِی    ماری   اُٹھدی   تے    بھاندی
مائی    دی     تصویر   رکھ    کے  سرھاندی
لکھ   واری   پوچیھم   دَس   کیوں  نہیں  آیا

سو   تیڈی   سو  واری   بوہا  مل  کھلی  آں
سو  واری  اُٹھی  آں   تے  سو   واری  ولی آں
بہوں     ظلم    کیتا   ای    چاچے  تا   جایا

تیکوں     ملن    دی    کیتی    ہم    تیاری
سُرخی   گواھنڈن   توں   منگی    ہم   اُدھاری
مہندی     وی     لائی   تے   کجلا وی   پایا

قسماں    نہ   چا  ہُن   میں  کُج  نہ آھدی
میکوں   وی  شک  حئی  تے دُنیا  وی  آھدی
باروں   اِیں    میڈا   تے   اندروں  اِیں   پرایا

ہُن   ول    نہ  ونجیں   کلی  راہ   نہ  سکدی
دُنیا    دے    مہنے    میں   سہہ   نہ   سکدی
وت  کوئی    نہ  آکھے   اج   کیوں   نہیں   آیا