گیت نمبر:599 گیت:اے دل مجبور اے تے دلبر دور اے
شاعر:اظہر نیازیؔ(متفرق) کمپنی:آر جی ایج والیم:1
آ وے ماہی سٹ جھیڑے جھگڑے تے میں غریب دے نال منی ونج
وچھڑے نوں اج کل لا چاہو تے گل جام وصال دا پی ونج
او کیتا تیڈے ہجر نے میکوں تے میرے ڈکھاں دا ساتھی تِھی ونج
جہیڑے پھٹ تیڈی چا جدائی کیتے اج آ کے پھٹاں نوں سی ونج
اے دل مجبور اے تے دلبر دور اے میں کیویں حال سنڑاواں ہائے تے رُٹھڑا یار منانواں
او ٹٹ گئی پریت چٹے ڈنداں دی لوکو تے چاہ بھولے سجنٹر تڑوڑی
لوکاں دے آکھے لگ کے یارو میں غریب توں کنڈ کر چھوڑی
او میں بے دوشے کوں دوش لگا کیتے مجرم چا بنا یا زوری
کیویں حال سنڑاواں میں وہ تے کُجھ ہجر نے طاقت نہ چھوڑی
سارا جگ طعنے ڈیندم سوہنڑیں دلدار دے دُکھاں وچ لنگ گے نیں سمے اے بہار دے
تو شالا جیویں نہ مونجھا تھیویں، میں کیویں حال سنڑاواں ہائے تے رُٹھڑا یار منانواں
اے دل مجبور اے تے دلبر دور اے
او رُس گیا لوکو سجنڑ میرا تے ہنٹر کہیڑا علاج کریسی
ھکا دل ھئی جہیڑا پہلوں دی بیٹھے آں تے باقی کہیڑی شہ ڈویسی
او پچھ ونج قاصد توں سجنٹر میڈے توں تے کہیڑی گل دے نال منیسی
وے آکھی میں اوہا گل چا کرساں تے جہیڑی گل تے اور راضی تھیسی
اپنڑاں بنڑا کے کتھے ڈیرے ونج لائے نی کیتے ہوئے پیار والے قول چاہ بھلائے نی
توں بے پروائی وے نہ کر ماہی، میں کیویں حال سنڑاواں ہائے تے رُٹھڑا یار منانواں
اے دل مجبور اے تے دلبر دور اے
|