گیت نمبر:405 گیت:مٹھا ڈھولاوے گوراچٹھا ڈھولا
شاعر:مجبور عیسیٰ خیلویؔ کمپنی:آر جی ایچ البم:24
لوک گیت عرض کیتا اے جی دو شعراں سمیت
اُمید لطف و کرم آپ سے ہے لاحاصل بس اپنی زُلف سنوارو ہٹو فریب نہ دو
اور تمھارے سامنے رکھا ہوا ہے جام و صبوح تم اپنی رات گذارو ہٹو فریب نہ دو
مِٹھا ڈھولا وے گورا چِٹھا ڈھولا تیں لٹائیں وے پائیاں نیں اُنج تے نی ڈٹھا ڈھولا
جئیں اقرار وفا دے کیتے او سجنٹر اَج پھرن کنڈی تے کیں گھڑی تاں پُچھدے وے کنجیں پے نے جھٹ لنگدے
ہنٹر جدائیاں دل نہ ساہوے سِک سجنڑاں دی ودھدی جاوے تیں جیویں سٹ گھتیا وے اُنج تے نہیں کوئی سٹدا
اپنڑاں حسن شباب ہنڈاویں سارے جگ دیاں خوشیاں پاویں توں تاں مانٹر دلاں دا وے جیندے اساں تیری تگ تے
کر گئیاں اَکھیاں تیڈیاں جادو دل شودا نہ ہووے قابو وچ ہجر دے ہوسڑے وے لاویں سانو گل جانی
جئیں دی خاطر عمر ونجائی ڈھول دلاں دے قدر نہ پائی جئیں پچھے گھر گالے وے کیتیاں اُنہاں ہی بَدیاں
کہیں واری تیکوں سمجھایا تیں ہر واری برا منایا بنڑیا درد جگر دا وے کہیڑیاں جدایاں گتھیاں
وچ تاریخ مثالاں کافی عشق دے حق وچ ناانصافی کیویں رُلے مجبورؔ اِے وے جگ تے نی کوئی رُلیا
|