گیت نمبر:2 گیت: رب جانڑے کئیں دُکھ دا
شاعر: پارس تنویرؔ کمپنی:ٹی پی گولڈ البم:1
رَب جانڑے کئیں دُکھ دَا بھانبڑ دِل دِے وِچ بھڑکایا اِے
جئیں جئیں کُوں میں اَپنڑا سمجھیا اَج او یار پرایا اِے
جو کُجھ ہاں میں سامنڑے سب دِے کئیں گل دِی نئیں پردہ
کوئی وی میں تے راضی ناہی ناں باہر ناں گھر دَا
کندھوں جھاتیاں پا کے لٹیا میڈا او ہمسایہ اِے
رَب جانڑے کئیں دُکھ دا بھانبڑ دل دے وچ بھڑکایا اِے
جھاں جھاں دِی میں خاک اِے چھانڑی رُل رُل کے میں اکھیا
رو رو سُکیا اَکھ دَا پانڑی کیں وی حال نہ تکیا
دِل دِے وِچ اِک قبر بنا کے آساں کُوں دَفنایا اِے
رَب جانڑے کئیں دُکھ دا بھانبڑ دل دے وچ بھڑکایا اِے
جہیڑا وی اِک واری ملیا آیا نئیں او ول کے
آخر اِک دِن گلدی گل گئی اے جندڑی گل گل کے
وسدان کوں گل لیندا ہر کوئی لوکاں اِے سمجھایا اِے
رَب جانڑے کئیں دُکھ دا بھانبڑ دل دے وچ بھڑکایا اِے
چُپ کر ونج تنویر نہ پاہ ہنڑ گلی گلی وِچ رولا
رب سوہنڑہ چاہ کرم کریسی مل پوسی او ڈھولا
آس اُمید تے دُنیا قائم صبر میڈا سرمایہ اِے
رَب جانڑے کئیں دُکھ دا بھانبڑ دل دے وچ بھڑکایا اِے
|