گیت نمبر:193 گیت:دُکھیاں کوں دے نہ جھڑکاں
شاعر:مجبور عیسیٰ خیلویؔ کمپنی:پی ایم سی والیم:34
وے نہیں سمجھ آندی میڈا کیا لگدا اے میکوں اپنا کیا سمجھیندا اے
خُد خون روہیندا دُکھیاں نوں خُد روونٹر توں ہٹ کیندا اے
اِک پَل نہیں اَکھیاں نوٹن ڈتیاں جاں اُونگ آوے جِڑ کہندا اے
ہے بیوسؔ منزل ڈاڈی اُوکھی اَگاں رَب جانے کیا تھیندا اے
دُکھیاں کوں دے نہ جھڑکاں کچ دی مثال ہوندے جو وَل کے جڑ نہ سکدے ہائے ایہو جئے او مال ہوندے
وچ جگ دے رُل گئے آں تیڈیاں سبھے بھلائیاں اُف تائیں اَساں نہ کیتی سینے دے نال لائیاں
بنڑ دے نہ جگ تماشا تیکوں جو خیال ہوندے دُکھیاں کوں دے نہ جھڑکاں کچ دی مثال ہوندے
چن صورتاں دے مالک ڈسدے نہ صاف دل دے غیراں دے نال بہ کے تائیوں اَساں تے کھلدے
ہوندیاں جو صاف نیتاں ہائے آخر وصال ہوندے دُکھیاں کوں دے نہ جھڑکاں کچ دی مثال ہوندے
تیکوں وی کجھ خبر ہے پئی ہے کیویں گزر دی محشر توں ودھ گئی اے اِک اِک گھڑی ہجر دی
ہوندی چنگی جو قسمت ایہو جے نہ حال ہوندے دُکھیاں کوں دے نہ جھڑکاں کچ دی مثال ہوندے
کتھے گئے اور پیار تیڈے کتھے گئے قرار وعدے اَج تائیں سمجھ نہ آئی تیڈے کہڑے اِرادے
دھوکے فریب تے نہ سجنڑاں نال ہوندے دُکھیاں کوں دے نہ جھڑکاں کچ دی مثال ہوندے
وچ جگ دے رہ گئے آں بے آس بے سہارے ہائی دِل کوں مان جئیں تے او کر گے کنارے
گھر وچ جنہاں دے ماہی او تاں نہال ہوندے دُکھیاں کوں دے نہ جھڑکاں کچ دی مثال ہوندے
مَن واسطہ خدا دا وطناں تے ول او ماہی ہجراں دے ماریاں نوں لاویں ہاں گل او ماہی
ایڈے قرار تے نہ اپناں دے نال ہوندے دُکھیاں کوں دے نہ جھڑکاں کچ دی مثال ہوندے
مجبور او سلامت مجبور جیون جگ تے رب جانٹرا دا ایناں دی جیندے ہاں آس تگ تے
سجنڑاں دے باہجھ کملا جیون محال ہوندے دُکھیاں کوں دے نہ جھڑکاں کچ دی مثال ہوندے
|