گیت نمبر:111 گیت:نکی جئی گل توں رسدا ایں ڈھولا
شاعر:نامعلوم کمپنی:آر جی ایچ والیم:3
تیڈا ذِکر دِیوانہ کرے رِند تارِند میخانہ کرے او پلا اَج پیار دَا پیالہ ساقی ریس زمانہ کرئے
نکی جئی گل توں رُسدا اِیں ڈھولا تیڈی کمال اِے
دِیکھاں ناراض نہ تھی میڈی بہوں مجال اِے
جندڑی جیوی قصور کیا کیتم دَسنا پوسی ضرور کیا کیتم
اِے خطا اِے جو پیار کر بیٹھاں پیار تیڈا میں حضور کیا کیتم
ساری گذری کوں خاب سمجھے میر تیکوں ایجا نواب سمجھے میر
جانے بھاویں نہ جانے کملے کوں پیار تیڈا ثواب سمجھے میر
نکی جئی گل توں رُسدا اِیں ڈھولا تیڈی کمال اِے
برباد دِیکھ میکوں دُنیا ساری نہال اِے بھلدی نہیں یاد تیڈی ہر دم تیڈا خیال اے
نکی جئی گل توں رُسدا اِیں ڈھولا تیڈی کمال اِے
اِک او وی وقت ہاوی میڈے سوا نہ رہندا زوری پکڑ کے جھولی تھی تھی نے حال ویندا
لکھ اَپنٹریاں منا کے تو میڈیاں نہیں سہندا ہن صد صداں جو تیکوں نہیں کول میڈے آندا
ایہو جئے قہر جو تیڈے جیون پچھوں محال اے نکی جئی گل توں رُسدا اِیں ڈھولا تیڈی کمال اِے
حق سچ دی نیت نیتی کر میڈے پیار دِی رَت نہ پیتی کر
تیڈے باج سجن میں مر ویساں سائیں سانول دِیر نہ کیتی کر
نکی جئی گل توں رُسدا اِیں ڈھولا تیڈی کمال اِے
ای گالوں چپ کیتی وداں ہکا نیت نیتی ودداں ساقی دَا جو رُوح ہے اِیویں اَنچھانی اَج پیتی وداں
داڑو درد دا کیتی وداں پارے دِل کوں سیتی وداں یار دَا شکوہ نہیں مناسب اِی گالوں چپ کیتی ودداں
نکی جئی گل توں رُسدا اِیں ڈھولا تیڈی کمال اِے
جو کج وی آہدا ہائیں او وی کریندی آں پئی تیڈے حکم دِے میں اَگے جھوکاں لٹا ندیاں پئی
نکھڑے نہ شالا ڈھولا پہرے وی پوندیاں پئی لوکاں دِے اَگوں چپ ہاں تیکوں ڈسیندیاں پئی
تیڈی ہاں ڈھولا قسمیں ہکا میڈی اے گال اے نکی جئی گل توں رُسدا اِیں ڈھولا تیڈی کمال اِے
غور فکر دے نال سونڑیں سرکار غریب دا عرض اے
تیڈے منہ ماہتاب کو ڈیکھن دی میکوں روز ازل دی مرض اے
لاغرضہ چاہئے غرض تیکوں میکوں قسم ہے تیڈی غرض اے
او تیڈا ویکھن وی میں کملے تے او وانگ نماز دے فرض اے
نکی جئی گل توں رُسدا اِیں ڈھولا تیڈی کمال اِے
میڈا عشق وی تو میڈا یار وی توں میڈا دین وی توں ایمان وی توں
میڈی روح وی توں میڈا جسم وی توں میڈی قلب وی توں جند جان وی توں
میڈا قبلہ کعبہ مسجد ممبر مصحف تے قرآن وی توں
میڈے فرض فریضے حج ذکاتاں صوم صلات تے آذان وی توں
میڈا دَرم وی توں میڈا بھرم وی توں میڈا شرم وی توں میڈا شان وی توں
میڈا ذکر وی توں میڈا فکر وی توں میڈا ذوق وی توں وَجدان وی توں
نکی جئی گل توں رُسدا ایں ڈھولا تیڈی کمال اے
سائے ڈھلیچ ویندن ایوی امید ہے پئی رُٹڑے منیچ وہندن اے وی امید ہے پئی
دریا وٹیچ ویندن اے وی امید ہے پئی پارے وسیچ ویندن اے وی امید ہے پئی
پر وقت نیں وسردے داناواں دی مثال اے نکی جئی گل توں رُسدا اِیں ڈھولا تیڈی کمال اِے
بادِ صبا میڈی کیچ پئی کر عرض ول خدمت کوں نل
آکھیں سجن ماکیندا ون مکھناں دا من دِکھلا شکل
ہک وَار وَل پچھاں وَل نہ وَل اِیویں وَل وَلا
لکھ وار وَل مچھی وانگ تَل دے بادا بَل تَل تَل بے تَل
کرساں نہ گل میں ویساں گل گل نال گل
نکی جئی گل توں رُسدا اِیں ڈھولا تیڈی کمال اِے
اَج کول نہیں بلیندا آخر قصور کیا ہے غیراں دی پئی منیدا آخر قصور کیا ہے
پچھاں تے نیں ڈسیندا وے سجناں آخر قصور کیا ہے متھا ہی چا وٹیندا آخر قصور کیا ہے
پچھن تاں میڈا حق اِے رحمت کوں کیوں جلال اے نکی جئی گل توں رُسدا اِیں ڈھولا تیڈی کمال اِے
توں ظلم ستم دی حد نہ کر میں اپنا صبر ڈکھیساں
متاں اے سمجھیں تیڈا پیار بھلا ونج تیجا پیار کریساں
جے دم جیساں صدقے تھیساں تیکوں میں سائیں سمجھیساں
ہر منزل تے اَزما گھن میکوں میں تیڈی ہاں تیڈی رہساں
نکی جئی گل توں رُسدا اِیں ڈھولا تیڈی کمال اِے
اَن چنٹریاں تیں چوائیاں میں ہاں دی ہوں نہ کیتی جاہ جاہ تے کر ڈِکھاساں میں ہاں دی ہوں نہ کیتی
غیراں تڈتیں پوجائیاں میں ہاں دی ہوں نہ کیتی مہجُور دم دا اَج تاں فریادی وال وال اے
|